فشن، راهی برای مبارزه با تمامیتخواهی: یک رویکرد تئوریک
مطلوب سلطانِ تمامیتخواه گلهمردمانیست[۱] به سانِ تودههایی بیشکل، بیهویت با خویی بردهوار که خواستشان دانسته یا نادانسته به خواست سلطان (نهاد/عامل سلطه) بازمیگردد. این دست از سلاطین در قلمروشان، جامعه رنگ خود پاک ببازد و مردمان (افراد) نه به عنوان یک منِ هموند جامعه[۲]، که به عنوان هموند گله باشند؛ که در گله، پیروی از سرکرده مهمتر از منینگی (منیت – فردیت)[۳] مردمان است. در چنین قلمرویی، سلطان تمامیتخواه و